Slechts 30% van de openstaande vacatures wordt gepubliceerd. 70% van de vacatures zijn ‘verborgen vacatures’. Dit zijn open functies waar gericht iemand voor wordt gezocht, of die worden verspreid in het persoonlijke netwerk. Het publiceren van een vacature kost tijd en moeite. Daarom kijken heel wat werkgevers eerst of ze hun vacature zelf kunnen invullen. Ze vragen bijvoorbeeld aan hun medewerkers of iemand zin heeft om de job uit te oefenen, bekijken de cv’s van kandidaten die spontaan solliciteerden of schakelen hun netwerk in om een kandidaat te vinden.

Bovendien richt 70% van de werkzoekenden richt zich enkel op de zichtbare vacatures. Er zijn dus veel ongepubliceerde vacatures waar veel minder concurrentie is van andere sollicitanten. Het is dus zeker de moeite van hierop in te zetten als werkzoekende, maar hoe doe je dat dan?

De meeste publieke vacatures worden online gepubliceerd. Dit kan via de vacaturedatabanken van VDAB, Stepstone, Jobat of LinkedIn, de websites van werkgever, via de websites van interim- en selectiebureau’s etc. Via deze bronnen vind je laagdrempelig vacatures als je weet wat je wil. Daarnaast zijn er heel wat vacaturewebsites die vacatures bundelen en verspreiden (crawlers genaamd). De meest gekende crawler is Indeed, dit vaak een eerste site waarop werkzoekenden op zoek gaan naar een job. Er zijn er nog anderen, zoals sinds 2020 Google Jobs (niet de Google zoekmachine),… Er zijn ook databanken die zich richten op een categorie van jobs. Zo zijn er sites gericht op sector (voor IT bijvoorbeeld: Ictjobs, of Carejobs voor de zorg), sites voor alle vacatures bij de overheid (selor), etc.

De juiste mensen kennen… daar kom je verder mee. Netwerken is dé manier om aan een nieuwe baan te komen, klanten te vinden en goed op de hoogte te blijven. Immers: twee weten (en kennen) meer dan één. Maar: wat is netwerken? Hoe doe je het? En wat moet je wel en niet doen? Deze vragen worden behandeld in het vervolg van de Learning Fever.